در آن زمان براى آنها كاملا مشخص نبوده است، از جمله اينكه گفته‌اند: منظور از اين دو دريا درياى فارس و درياى روم است، در حالى كه امروز مى‌دانيم اين هر دو دريا آب شور دارد و برزخى در ميان آن دو نيست.

يا اينكه گفته‌اند: منظور درياى آسمان است، و درياى زمين كه اولى شيرين و دومى شور است، در حالى كه مى‌دانيم دريايى در آسمان وجود ندارد جز ابرها و بخاراتى كه از اقيانوسهاى زمين برمى‌خيزد.

يا اينكه گفته‌اند: منظور از درياى شيرين آبهاى زيرزمينى است، كه با آبهاى درياها مخلوط نمى‌شود، و برزخ ميان اين دو ديوارهاى اين مخازن آنها است.

در حالى كه مى‌دانيم در زيرزمين چيزى به صورت دريا كمتر يافت مى‌شود، بلكه ذرات آب در لابلاى ذرات خاك و شن مرطوب مخفى و پنهان است هنگامى كه در نقطه‌اى چاه مى‌كنند اين رطوبتها تدريجا جمع شده و آب ظاهر مى‌گردد، بعلاوه لؤلؤ و مرجان كه در آيات بعد به آن اشاره شده از آبهاى زيرزمينى به دست نمى‌آيد.

پس منظور از اين دو دريا چيست؟

سابقا در تفسير سوره فرقان به اين واقعيت اشاره كرديم كه رودخانه‌هاى عظيم آب شيرين هنگامى كه به درياها و اقيانوسها مى‌ريزند معمولا دريايى از آب شيرين در كنار ساحل تشكيل مى‌دهند و آب شور را به عقب مى‌رانند و عجب اينكه تا مدت زيادى اين دو آب شيرين و شور به خاطر تفاوت درجه غلظت به هم آميخته نمى‌شوند.

در مسافرت با هواپيما در مناطقى كه اين رودخانه‌ها به دريا مى‌ريزند منظره درياهاى آب شيرين و شور كه در كنار هم قرار دارند و از هم جدا هستند به خوبى از بالا نمايان است، و هنگامى كه كناره اين آبها به يكديگر مخلوط