و بخاطر آن مانع ورود پيامبر ص و مؤمنان به خانه خدا و انجام مراسم عمره و قربانى شدند، و گفتند اگر اينها كه در ميدان جنگ پدران و برادران ما را كشته‌اند وارد سرزمين و خانه‌هاى ما شوند و سالم باز گردند، عرب در باره ما چه خواهد گفت؟ و چه اعتبار و حيثيتى براى ما باقى مى‌ماند؟

اين كبر و غرور و تعصب و خشم جاهلى، حتى مانع از آن شد كه هنگام تنظيم صلح نامه" حديبيه" نام خدا را به صورت" بسم اللَّه الرحمن الرحيم" بنويسند، بياورند، با اينكه آداب و سنن آنها مى‌گفت كه زيارت خانه خدا براى همه مجاز، و سرزمين مكه حرم امن است، حتى اگر كسى قاتل پدر خويش را در آن سرزمين يا در مراسم حج و عمره مى‌ديد مزاحم او نمى‌شد.

آنها با اين عمل هم احترام خانه خدا و حرم امن او را شكستند، و هم سنتهاى خود را زير پا گذاشتند، و هم پرده ضخيمى ميان خود و حقيقت كشيدند و چنين است اثرات مرگبار" حميتهاى جاهليت"!" حميت" در اصل از ماده" حمى" (بر وزن حمد) به معنى حرارتى است كه از آتش يا خورشيد يا بدن انسان و مانند آن به وجود مى‌آيد، و به همين دليل به حالت" تب"" حمى" (بر وزن كبرى) گفته مى‌شود، و به حالت خشم و همچنين نخوت و" تعصب خشم‌آلود" نيز" حميت" مى‌گويند.

اين حالتى است كه بر اثر جهل و كوتاهى فكر و انحطاط فرهنگى مخصوصا در ميان" اقوام جاهلى" فراوان است، و سرچشمه بسيارى از جنگها و خونريزيهاى آنها مى‌شود.

سپس مى‌افزايد: در مقابل آن" خداوند حالت سكينه و آرامش را بر رسول خود و مؤمنان نازل فرمود" (فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلى‌ رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ‌).

اين آرامش كه مولود ايمان و اعتقاد به خداوند، و اعتماد بر لطف او بود،