23- اين سنت الهى است كه در گذشته نيز بوده است، و هرگز براى سنت الهى تغيير و تبديلى نخواهى يافت.

24- او كسى است كه دست آنها را از شما و دست شما را از آنها در دل مكه كوتاه كرد، بعد از آنكه شما را بر آنها پيروز ساخت، و خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست.

25- آنها كسانى هستند كه كافر شدند و شما را از (زيارت) مسجد الحرام بازداشتند، و از رسيدن قربانيهاى شما به محل قربانگاه مانع گشتند، و هر گاه مردان و زنان با ايمانى در اين ميان بدون آگاهى شما زير دست و پا از بين نمى‌رفتند و از اين راه عيب و عارى ناآگاهانه به شما نمى‌رسيد (خداوند هرگز مانع اين جنگ نمى‌شد) هدف اين بود كه خدا هر كس را مى‌خواهد در رحمت خود وارد سازد و اگر مؤمنان و كفار (در مكه) از هم جدا مى‌شدند كافران را عذاب دردناكى مى‌كرديم.

تفسير: اگر در حديبيه جنگى روى مى‌داد

اين آيات هم چنان ابعاد ديگرى از ماجراى عظيم" حديبيه" را بازگو مى‌كند، و به دو نكته مهم در اين رابطه اشاره مى‌كند.

نخست اينكه: تصور نكنيد اگر در سرزمين" حديبيه" درگيرى ميان شما و مشركان مكه رخ مى‌داد، مشركان برنده جنگ مى‌شدند، چنين نيست" اگر كافران با شما در آنجا پيكار مى‌كردند به زودى پشت كرده از ميدان فرار مى‌نمودند، سپس ولى و ياورى نمى‌يافتند" (وَ لَوْ قاتَلَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوَلَّوُا الْأَدْبارَ ثُمَّ لا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَ لا نَصِيراً).