و از آنها خواست كه در پيكار با مشركان كوتاهى نكنند، و كسى پشت به ميدان جهاد نكند [1] آوازه اين بيعت در مكه پيچيد و قريش سخت به وحشت افتادند و عثمان را آزاد كردند.

چنان كه مى‌دانيم اين بيعت به عنوان" بيعت رضوان" (بيعت خشنودى خداوند) معروف شد، و لرزه بر اندام مشركان انداخت و نقطه عطفى در تاريخ اسلام بود.

آيات مورد بحث در باره اين ماجرا سخن مى‌گويد.

نخست مى‌فرمايد:" خداوند از مؤمنانى كه در زير درخت با تو بيعت كردند راضى و خشنود شد" (لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ).

هدف از اين" بيعت" انسجام هر چه بيشتر نيروها، تقويت روحيه، تجديد آمادگى رزمى، سنجش افكار، و آزمودن ميزان فداكارى دوستان وفادار بود.

اين بيعت روح تازه‌اى در كالبد مسلمين دميد، چرا كه دست به دست پيامبر خدا ص مى‌دادند، و از صميم دل اظهار وفادارى مى‌كردند.

خداوند به اين مؤمنان فداكار و ايثارگر كه در اين لحظه حساس با پيامبر ص بيعت كردند چهار پاداش بزرگ داد كه از همه مهمتر همين پاداش سخت يعنى رضايت و خشنودى او بود، همانگونه كه در آيه 72 سوره توبه نيز مى‌خوانيم‌ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ:" و رضا و خشنودى خداوند از همه نعمتهاى بهشتى برتر است".

سپس مى‌افزايد:" خداوند مى‌دانست آنچه در درون قلب آنها از صداقت و ايمان و آمادگى وفادارى نسبت به اين پيمان نهفته است، و لذا سكينه و آرامش را بر آنها نازل كرد" (فَعَلِمَ ما فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ‌).

[1]" مجمع البيان" ذيل آيات مورد بحث.