در ادامه همين بحث و گفتگو با متخلفان" حديبيه" در آيه بعد پيشنهادى به آنها كرده، و راه بازگشت را به روى آنها چنين مى‌گشايد و مى‌فرمايد:

" به متخلفان از اعراب باديه‌نشين بگو به زودى از شما دعوت مى‌شود كه به سوى قومى جنگجو و پر قدرت گام بگذاريد، و با آنها پيكار كنيد تا اسلام را پذيرا شوند" (قُلْ لِلْمُخَلَّفِينَ مِنَ الْأَعْرابِ سَتُدْعَوْنَ إِلى‌ قَوْمٍ أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ تُقاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ‌).

" اگر اطاعت كنيد خداوند پاداش نيكى به شما مى‌دهد، و اگر سرپيچى كنيد، آن گونه كه قبلا نيز سرپيچى كرديد، خداوند شما را عذاب دردناكى مى‌كند" (فَإِنْ تُطِيعُوا يُؤْتِكُمُ اللَّهُ أَجْراً حَسَناً وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا كَما تَوَلَّيْتُمْ مِنْ قَبْلُ يُعَذِّبْكُمْ عَذاباً أَلِيماً).

هر گاه به راستى از رفتار قبلى خود پشيمان شده‌ايد، و دست از راحت- طلبى و دنيا پرستى برداشته‌ايد، بايد امتحان صداقت خود را در ميدان سخت و سهمگين ديگرى بدهيد، و گرنه از ميدانهاى سخت اجتناب كردن، و در ميدانهاى راحت و پر غنيمت شركت نمودن به هيچوجه ممكن نيست، و دليلى است بر نفاق يا ضعف ايمان و جبن و ترس شما.

جالب اينكه قرآن روى عنوان مخلفين در اين آيات مكرر تكيه كرده، و به اصطلاح بجاى استفاده از" ضمير" از" اسم ظاهر" استفاده مى‌كند.

اين تعبير مخصوصا به صورت صيغه" اسم مفعول" آمده، يعنى" پشت سر گذارده شدگان" اشاره به اينكه هنگامى كه مسلمانان با ايمان مشاهده سستى و بهانه‌جوئيهاى اين گروه را مى‌كردند آنها را پشت سر گذارده و بى اعتنا به وضعشان به سوى ميدان جهاد مى‌شتافتند.

اما در اينكه اين قوم جنگجو و پر قدرت كه در اين آيه به آنها اشاره كرده چه جمعيتى بودند؟ در ميان مفسران گفتگو است.