غروب كند وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‌ و در اينجا سخن از پروردگار شعرى است، هر گاه اين دو آيه را در كنار هم قرار دهيم روشن مى‌شود كه چرا" شعرى" نمى‌تواند معبود باشد، زيرا آنهم افول و غروب دارد، و اسير چنگال قوانين خلقت است.