اعطاى مواهب ذخيره است كه در امور مادى همچون باغ و املاك و مانند آن است، و در امور معنوى همچون رضا و خشنودى خدا است كه بزرگترين سرمايه جاودانى محسوب مى‌شود.

در اينجا تفسير ديگرى است كه" اقنى" را نقطه مقابل" اغنى" قرار مى‌دهد يعنى غنى و فقر در دست قدرت او است. نظير آنچه در آيه 26 سوره رعد آمده:

اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ:" خداوند روزى را براى هر كس بخواهد گسترده و براى هر كس بخواهد محدود و تنگ مى‌كند".

ولى اين تفسير با آنچه در منابع لغت آمده سازگار نيست، و آيه فوق نمى‌تواند شاهدى بر اين معنا بوده باشد.

تكيه بر خصوص" ستاره شعرى" علاوه بر اينكه اين ستاره درخشنده‌ترين ستارگان آسمان است كه معمولا به هنگام سحر در كنار صورت فلكى" جوزا" در آسمان ظاهر مى‌شود و كاملا جلب توجه مى‌كند، به خاطر اين است كه گروهى از مشركان عرب آن را مى‌پرستيدند، قرآن مى‌گويد: چرا شعرى را مى‌پرستيد؟ آفريدگار و پروردگار آن را بپرستيد.

ضمنا بايد توجه داشت كه دو ستاره در آسمان است كه به نام" شعرى" ناميده مى‌شود، كه يكى در سمت" جنوب" ظاهر مى‌شود، و به همين دليل آن را" شعراى يمانى" مى‌نامند (زيرا يمن در جنوب جزيره عربستان است) و ديگرى" شعراى شامى" كه در جهت شمال قرار دارد، ولى معروف همان" شعراى يمانى" است.