حليم انسانها را آفريد، و وظائفى بر دوش آنها گذارد، و به همه آزادى داد، و در اين ميان افرادى مطيع و غير مطيع، و افرادى ظالم و افرادى مظلوم وجود داشتند، و هيچيك در اين جهان به پاداش و كيفر نهايى خود نرسيدند، حكمتش ايجاب مى‌كند كه" نشاه ديگرى" در كار باشد تا عدالت تحقق پذيرد.

بعلاوه شخص حكيم اين جهان پهناور را براى زندگى چند روزه با آن همه ناملائمات خلقت نمى‌كند، حتما بايد مقدمه‌اى باشد بر زندگى گسترده‌اى كه ارزش اين برنامه وسيع را دارد، يا به تعبير ديگر هر گاه نشاه ديگرى نباشد آفرينش اين جهان به هدف نهايى نخواهد رسيد.

اين نيز قابل توجه است كه خداوند چنين وعده‌اى را به عنوان يك وعده حتمى به بندگانش داده و صدق كلام او ايجاب مى‌كند كه وعده‌هايش تخلف ناپذير باشد.

" اغنى" از ماده" غنى" به معنى بى نيازى است، و" اقنى" از ماده" قنيه" (بر وزن جزيه) به معنى اموال و سرمايه‌هايى است كه انسان ذخيره مى‌كند [1] بنا بر اين" اغنى" به معنى رفع نيازمنديهاى فعلى است،" و اقنى" به معنى‌

[1] مفردات" راغب" ماده" قنى".