تفسير: ظن و گمان هرگز كسى را به حق نمى‌رساند

اين آيات هم چنان موضوع آيات قبل را در زمينه نفى عقائد مشركان تعقيب مى‌كند.

نخست مى‌فرمايد:" كسانى كه ايمان به آخرت ندارند فرشتگان را دختر (خدا) نامگذارى مى‌كنند": (إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَيُسَمُّونَ الْمَلائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثى‌).

آرى اين سخن زشت و شرم‌آور تنها از كسانى سر مى‌زند كه به حساب و جزاى اعمال معتقد نيستند كه اگر عقيده داشتند اينچنين جسورانه سخن نمى‌گفتند، سخنى كه كمترين دليلى بر آن ندارند، بلكه دلائل عقلى نشان مى‌دهد نه خداوند فرزندى دارد نه فرشتگان دخترند تعبير به" تَسْمِيَةَ الْأُنْثى‌" اشاره به همان است كه در آيات قبل گفته شد كه اين سخنان نامهايى است بى محتوى و اسمايى است بى مسمى، و به عبارت ديگر از حدود" نامگذارى" تجاوز نمى‌كند، و هيچ واقعيتى را در بر ندارد.

" آنها به اين سخن علم و يقين ندارند، بلكه از ظن و گمان بى پايه پيروى مى‌كنند حال آنكه گمان هرگز انسان را بى نياز از حق نمى‌كند و كسى را به حق نمى‌رساند" (وَ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً).

انسان متعهد و معتقد هرگز سخنى را بدون علم و آگاهى نمى‌گويد، و نسبتى را به كسى بى دليل نمى‌دهد، تكيه بر گمان و پندار كار شيطان و انسانهاى‌