responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : تفسير نمونه‌ ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 22  صفحه : 53

اينگونه افراد بايد اميد به آمرزش افزايش داده شود شايد به راه آيند.

نكته: توجيه گناه، يك بيمارى عمومى است!

هر قدر گناه سنگين باشد به سنگينى توجيه گناه نيست، چرا كه گنهكار معترف به گناه غالبا به سراغ توبه مى‌رود، اما مصيبت زمانى شروع مى‌شود كه پاى توجيه‌گريها در ميان آيد كه نه تنها راه توبه را به روى انسان مى‌بندد، بلكه او را در گناه راسختر و جرى‌تر مى‌سازد.

اين توجيه‌گرى گاه براى حفظ آبرو و جلوگيرى از رسوايى در برابر مردم است، اما از آن بدتر زمانى است كه براى فريب و جدان صورت گيرد.

اين توجيه‌گرى مطلب تازه‌اى نيست، و نمونه‌هاى مختلف آن را در تمام طول تاريخ بشر مى‌توان يافت، كه چگونه جنايتكاران بزرگ تاريخ براى فريب خود يا ديگران دست به توجيهات مضحكى مى‌زدند كه هر انسانى را غرق تعجب مى‌كند.

قرآن مجيد كه درس بزرگ تربيت و انسان‌سازى است در اين باره بحثهاى فراوانى دارد كه نمونه‌اى از آن را در آيات فوق خوانديم.

بد نيست نمونه‌هاى ديگر را براى تكميل اين بحث نيز مورد بررسى قرار دهيم:

1- مشركان عرب براى توجيه شرك خود گاه متوسل به رسم نياكان مى‌شدند و مى‌گفتند: إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا عَلى‌ أُمَّةٍ وَ إِنَّا عَلى‌ آثارِهِمْ مُقْتَدُونَ‌" ما پدران خود را بر آئينى يافتيم و ما به آثار آنها اقتدار مى‌كنيم! (زخرف- 23).

و گاه به نوعى جبر متوسل شده مى‌گفتند: لَوْ شاءَ اللَّهُ ما أَشْرَكْنا و لا

نام کتاب : تفسير نمونه‌ ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 22  صفحه : 53
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست