[سوره النجم (53): آيات 24 تا 26]

أَمْ لِلْإِنْسانِ ما تَمَنَّى (24) فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُولى‌ (25) وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْنِي شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلاَّ مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضى‌ (26)

ترجمه:

24- آيا آنچه انسان تمنا دارد به آن مى‌رسد؟

25- در حالى كه آخرت و دنيا از آن خدا است.

26- و چه بسيار فرشتگانى كه در آسمانها هستند و شفاعت آنها سودى نمى‌بخشد مگر بعد از آنكه خدا براى هر كس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد.

تفسير: شفاعت هم به اذن او است‌

اين آيات هم چنان خرافه بت‌پرستى را تعقيب و محكوم مى‌كند، و ادامه‌اى است براى آيات قبل.

نخست به آرزوهاى بى اساس بت‌پرستان و انتظاراتى كه از بتها داشتند پرداخته مى‌گويد:" آيا آنچه انسان آرزو مى‌كند به آن مى‌رسد"؟! (أَمْ لِلْإِنْسانِ ما تَمَنَّى‌).

آيا ممكن است اين اجسام بى روح و بى ارزش به شفاعت او در پيشگاه خدا برخيزند؟ و يا در مشكلات و گرفتاريها در دنيا و آخرت به او پناه بدهند؟