مى‌گويند [1]" قاب" به معنى اندازه است و" قوس" به معنى كمان، بنا بر اين" قاب قوسين" يعنى به" مقدار طول دو كمان" (كمان يكى از سلاحهاى قديم براى تيراندازى بوده است).

بعضى" قوس" را از ماده" قياس" و به معنى" مقياس" دانسته‌اند، و چون مقياس عرب اندازه ذراع (فاصله نوك انگشتان تا آرنج) بوده، بنا بر اين قاب قوسين به معنى دو ذراع مى‌شود.

در بعضى از كتب لغت" قاب" به معنى ديگرى ذكر شده و آن فاصله ميان محلى از كمان كه به دست مى‌گرفتند تا نوك برگشته كمان (كمانها به صورت قوسى شكل بود كه دو انتهاى آن برگشته بود).

بنا بر اين" قاب قوسين" به معنى مجموعه انحناء كمان مى‌شود (دقت كنيد) [2] اكنون به ذكر دو تفسير باز مى‌گرديم:

نظريه مشهور مفسران اين است كه معلم پيامبر ص همان" جبرئيل امين" پيك وحى خدا بود، كه قدرت فوق العاده‌اى داشت.

او كه معمولا به صورت" انسانى خوش چهره" بر پيامبر ص ظاهر مى‌گشت، و پيام الهى را ابلاغ مى‌نمود دو بار در تمام عمر آن حضرت ص به قيافه و چهره اصليش بر او ظاهر گشت:

مرتبه اول همان است كه در آيات فوق مى‌خوانيم كه در افق بالا ظاهر گشت (و تمامى شرق و غرب را پوشانده بود، و آن چنان با عظمت بود كه پيامبر ص‌

[1] اقتباس از" روح البيان" ذيل آيات مورد بحث.

[2] گفته‌اند در اين صورت در كلام" قلب" واقع شده، و در اصل" قابى قوس" بوده است.