ترجمه:

11- به زودى متخلفان از اعراب باديه‌نشين (عذرتراشى كرده) مى‌گويند: حفظ اموال و خانواده، ما را به خود مشغول داشت (و نتوانستيم در سفر حديبيه تو را همراهى كنيم) براى ما طلب آمرزش كن، آنها به زبان خود چيزى مى‌گويند كه در دل ندارند! بگو: چه كسى مى‌تواند در برابر خداوند از شما دفاع كند هر گاه زيانى براى شما بخواهد و يا اگر نفعى اراده كند (مانع گردد) و خداوند به تمام اعمالى كه انجام مى‌دهيد آگاه است.

12- بلكه شما گمان كرديد پيامبر و مؤمنان هرگز به خانواده‌هاى خود باز نخواهند گشت و اين پندار غلط در دلهاى شما زينت يافته بود، و گمان بد كرديد، و سرانجام هلاك شديد.

13- و آن كس كه ايمان به خدا و پيامبرش نياورده (سرنوشتش دوزخ است) چرا كه ما براى كافران آتش فروزان آماده كرده‌ايم! 14- مالكيت و حاكميت آسمانها و زمين از آن خدا است، هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) مى‌بخشد، و هر كس را بخواهد مجازات مى‌كند و خداوند غفور و رحيم است.

تفسير: عذرتراشى متخلفان!

در آيات قبل گفتيم پيامبر ص با يكهزار و چهارصد نفر از مسلمانان از مدينه به قصد عمره به سوى مكه حركت كرد.

از سوى پيامبر ص در ميان قبائل باديه‌نشين اعلام شد كه همه آنها نيز او را در اين سفر همراهى كنند، ولى گروهى از افراد ضعيف الايمان از انجام اين دستور سر باز زدند، و تحليلشان اين بود كه چگونه ممكن است مسلمانان از اين سفر جان سالم به در برند، در حالى كه قبلا كفار قريش حالت تهاجمى داشته، و جنگهاى احد و احزاب را در كنار مدينه بر مسلمانان تحميل كردند،