49- (همچنين) به هنگام شب او را تسبيح كن و به هنگام پشت كردن ستارگان و طلوع صبح.

تفسير: تو در حفاظت كامل ما هستى‌

به دنبال بحثى كه در آيات گذشته با مشركان و منكران لجوج آمد، بحثى كه براى هر انسان حق‌طلبى حقيقت را روشن مى‌ساخت، در اين آيات پرده از روى تعصب و لجاجت آنها برداشته، مى‌گويد:" آنها چنان لجوجند كه اگر با چشم خود ببينند قطعه‌اى از سنگهاى آسمانى به عنوان عذاب الهى سقوط مى‌كند مى‌گويند: اشتباه مى‌كنيد، اين سنگ نيست، اين ابر متراكم است كه بر زمين فرو مى‌ريزد"! (وَ إِنْ يَرَوْا كِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً يَقُولُوا سَحابٌ مَرْكُومٌ‌) [1] كسانى كه اين قدر لجوج باشند كه حقايق حسى را منكر شوند و سنگهاى آسمانى را به ابرهاى متراكم تفسير كنند، با اينكه همه كس ابر را به هنگامى كه نزديك به زمين مى‌شود ديده‌اند كه چيزى جز مجموعه بخار نيست، چگونه اين بخار لطيف متراكم مى‌شود و تبديل به سنگ مى‌گردد؟

اين افراد تكليفشان در برابر حقايق معنوى روشن است.

آرى تاريكى گناه و هوا پرستى و عناد و لجاج چنان افق ديد انسان را

[1]" كسف" (بر وزن فسق) به معنى قطعه از هر چيزى است و با توجه به تعبير من السماء منظور در اينجا قطعه سنگ آسمانى است از بعضى از كتب لغت استفاده مى‌شود كه اين واژه جمع كسفه است (همانگونه كه كسف بر وزن پدر نيز جمع است) ولى غالب مفسران آن را به معنى مفرد گرفته‌اند ظاهر آيه مورد بحث اين است كه اين واژه مفرد است زيرا وصف آن را به صورت مفرد آورده‌اند.