27- اما خداوند بر ما منت گذارد و از عذاب كشنده ما را حفظ كرد.

28- ما از قبل خدا را به عنوان نيكوكار و رحيم مى‌خوانديم (و مى‌شناختيم).

تفسير: آن روز ترسان بوديم و امروز در نهايت امنيت‌

در آيات گذشته به نه بخش از مواهب بهشتيان اشاره شد، و در آيات مورد بحث در ادامه آنها به پنج قسمت ديگر اشاره مى‌كند، به گونه‌اى كه از مجموع به خوبى استفاده مى‌شود آنچه لازمه آرامش و آسايش و لذت و سرور و شادى است، براى آنها در بهشت فراهم است.

نخست به دو قسمت از غذاى بهشتيان اشاره كرده مى‌فرمايد:" همواره از انواع ميوه‌ها و گوشتها از هر نوع تمايل داشته باشند در اختيار آنها مى‌گذاريم" (وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ‌).

" امددناهم" از ماده" امداد" به معنى ادامه و افزايش و اعطاء است، يعنى ميوه‌ها و غذاهاى بهشتى آن چنان نيست كه با تناول كردن كمبودى پيدا كند، و يا مثل و يا همچون ميوه‌هاى دنيا كه در فصول سال نوسان زيادى دارد تغييرى در آن حاصل شود، بلكه هميشگى و جاودانى و مستمر است.

تعبير" مِمَّا يَشْتَهُونَ‌" (از آنچه بخواهند) نشان مى‌دهد كه بهشتيان در انتخاب نوع و كميت و كيفيت اين ميوه‌ها و غذاها، كاملا آزادند، هر آنچه بخواهند در اختيار دارند.

البته غذاهاى بهشتى منحصر به اين دو نيست ولى اينها دو غذاى مهمند.

مقدم داشتن" فاكهه" بر" لحم"، اشاره‌اى است به برترى" ميوه‌ها" بر" گوشتها".