نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 430
مىشوند [1] ولى اين
حديث علاوه بر اينكه از نظر سند ضعيف است، اشكالات ديگرى در متن آن وجود دارد كه
اينجا جاى شرح آن نيست.
البته هيچ مانعى ندارد كه فرزندان خردسال نيز به احترام پدران به بهشت روند و
در كنار آنها قرار گيرند، سخن در اين است كه آيا آيه فوق ناظر به اين مطلب مىباشد
يا نه؟ گفتيم تعبير به پيروى از پدران در ايمان نشان مىدهد كه منظور بزرگسالان
است.
به هر حال، از آنجا كه ارتقاء اين فرزندان به درجه پدران ممكن است اين توهم را
به وجود آورد كه از اعمال پدران برمىدارند و به فرزندان مىدهند به دنبال آن آمده
است" وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ
شَيْءٍ"" ما چيزى از اعمال آنها
نمىكاهيم".
" ابن عباس" از" پيغمبر گرامى اسلام ص نقل مىكند كه فرمود:
اذا دخل الرجل الجنة سال عن ابويه و زوجته و
ولده، فيقال له انهم لم يبلغوا درجتك و عملك، فيقول رب قد عملت لى و لهم فيؤمر
بالحاقهم به:
تفسير نمونه ؛ ج22 ؛ ص430
هنگامى كه انسان وارد بهشت مىشود سراغ پدر و مادر و همسر و فرزندانش را
مىگيرد، به او مىگويند: آنها به درجه و مقام و عمل تو نرسيدهاند، عرض مىكند
پروردگارا! من براى خودم و آنها عمل كردم، در اينجا دستور داده مىشود كه آنها را
به او ملحق كنيد" [2][3] قابل توجه اينكه: در پايان آيه مىافزايد:" هر كس در
گرو و همراه اعمال خويش است" (كُلُّ
امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهِينٌ).