انس و سرور كه از تفاوت و تبعيض دور باشد صندليها را در كنار هم و گرداگرد مجلس مى‌گذارند كه هم صف به هم پيوسته‌اى را تشكيل مى‌دهد و هم روبروى يكديگر قرار دارد. تعبير به" متكئين" اشاره به نهايت آرامش آنها است، زيرا انسان معمولا در حال آرامش تكيه مى‌كند، و افرادى كه نگران و ناآرامند معمولا چنين نيستند.

سپس مى‌افزايد:" زنانى سفيدرو، زيبا، و چشم درشت، به همسرى آنها درمى‌آوريم" (وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ‌) [1]

" كسانى كه ايمان آوردند و فرزندانشان به پيروى از آنها ايمان اختيار كردند ما فرزندانشان را در بهشت به آنها ملحق مى‌كنيم، بى آنكه از عمل آنها چيزى بكاهيم" (وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ).

اين نيز خود يك نعمت بزرگ است كه انسان، فرزندان با ايمان و مورد علاقه‌اش را در بهشت در كنار خود ببيند، و از انس با آنها لذت برد، بى آنكه‌

[1]" حور" جمع" حوراء" و" احور" به كسى گفته مى‌شود كه سياهى چشمش كاملا مشكى و سفيدى آن كاملا شفاف باشد، و يا به طور كلى كنايه از جمال و زيبايى كامل است، چرا كه زيبايى بيش از همه در چشمان تجلى مى‌كند، و" عين" جمع" اعين" و" عيناء" به معنى درشت چشم است، و به اين ترتيب كلمه" حور" و" عين" بر مذكر و مؤنث هر دو اطلاق مى‌شود و مفهوم گسترده‌اى دارد كه همه همسران بهشتى را شامل مى‌شود، همسران زن براى مردان با ايمان و همسران مرد براى زنان مؤمن (دقت كنيد).