و دلپذير در اين باره مى‌گويند" (فاكِهِينَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ‌) [1] آرى از خوشحالى در پوست نمى‌گنجند، پيوسته با هم مزاح مى‌كنند، و دلهاى آنها از هر گونه اندوه و غم تهى است، و آرامش فوق العاده‌اى را احساس مى‌كنند.

به خصوص اينكه: خدا به آنها اطمينان خاطر در برابر مجازات داده" و پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ نگاهداشته است" (وَ وَقاهُمْ رَبُّهُمْ عَذابَ الْجَحِيمِ‌).

اين جمله دو معنى مى‌تواند داشته باشد: نخست بيان نعمت مستقلى در مقابل نعمتهاى ديگر پروردگار، ديگر اينكه: دنباله كلام سابق باشد يعنى بهشتيان از دو چيز مسرورند، نخست به خاطر نعمتهايى كه خداوند به آنها داده، و ديگر به خاطر عذابهايى كه از آنها دور ساخته است.

ضمنا تعبير" ربهم" (پروردگارشان) در هر دو جمله اشاره‌اى است بر نهايت لطف خداوند، نسبت به آنها، و ادامه ربوبيتش در آن جهان.

[1]" فاكهين" از ماده" فكه" (بر وزن نظر) و" فكاهه" (بر وزن شباهه) به معنى مسرور و خندان بودن و ديگران را با سخنان شيرين و مزاح مسرور كردن است،" راغب" در" مفردات" مى‌گويد:" فاكهه" به معنى هر نوع ميوه است، و" فكاهت" گفتگوهاى صاحبان انس مى‌باشد، بعضى در آيه فوق احتمال داده‌اند كه جمله" فاكِهِينَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ‌" اشاره به تناول انواع ميوه‌ها است، ولى اين معنى بعيد به نظر مى‌رسد.