" ويل" در لغت عرب در مواردى گفته مى‌شود كه فرد يا افرادى به هلاكت بيفتند، و معنى عذاب و بدبختى را مى‌دهد، و به گفته بعضى مفهومى شديدتر از عذاب دارد.

واژه‌هاى" ويل" و" ويس" و" ويح" در لغت عرب در مواردى به كار مى‌رود كه شخصى به حال ديگرى تاسف مى‌خورد، منتها" ويل" در موارد كارهاى زشت و قبيح گفته مى‌شود و" ويس" در مقام تحقير، و" ويح" در مقام ترحم.

جمعى گفته‌اند:" ويل" چاه يا دره‌اى است در دوزخ، ولى منظور اين گويندگان اين نيست كه در لغت به اين معنى آمده بلكه در حقيقت بيان يك نوع مصداق است.

اين تعبير در قرآن مجيد در موارد زيادى از جمله در باره كفار، مشركان، دروغگويان، تكذيب‌كنندگان، گنهكاران، كم‌فروشان، و نمازگزاران بيخبر به كار رفته است، ولى بيشترين مورد استعمال آن در قرآن مجيد، تكذيب كنندگان است، از جمله در سوره مرسلات اين جمله ده بار تكرار شده:

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ‌:" واى در روز قيامت براى كسانى كه پيامبران و آيات الهى را تكذيب كردند".

بار الها! به ما آمادگى پذيرش، و توفيق عبوديت و افتخار بندگى خويش را مرحمت فرما.

پروردگارا! ما را به سرنوشت دردناك اقوامى كه پيامبران و آيات تو را