و" شجاع" و غير آن پرداخته و بعد از محاسبه، سرعتهاى عجيب و سرسام‌آورى را در اين ارائه مى‌دهد [1] چند جمله هم در اين زمينه از آقاى" جان الدر" بشنويد او مى‌گويد:

" جديدترين و دقيقترين اندازه‌گيريها در طول امواجى كه از ستارگان پخش مى‌شود پرده از روى يك حقيقت عجيب و حيرت‌آور برداشته، يعنى نشان داده است مجموعه ستارگانى كه جهان از آنها تشكيل مى‌يابد پيوسته با سرعتى زياد از يك مركز دور مى‌شوند، و هر قدر فاصله آنها از اين مركز بيشتر باشد بر سرعت سير آنها افزوده مى‌گردد، مثل اين است كه زمانى كليه ستارگان در اين مركز مجتمع بوده‌اند، و بعد از آن از هم پاشيده، و مجموعه ستارگان بزرگى از آنها جدا و به سرعت به هر طرف روانه مى‌شوند! دانشمندان از اين موضوع چنين استفاده كرده‌اند كه جهان داراى نقطه شروعى بوده است‌ [2]" ژرژگاموف" در كتاب" آفرينش جهان" در اين زمينه چنين مى‌گويد:

" فضاى جهان كه از ميلياردها كهكشان تشكيل يافته در يك حالت انبساط سريع است، حقيقت اين است كه جهان ما در حال سكون نيست، بلكه انبساط آن مسلم است.

پى بردن به اينكه جهان ما در حال انبساط است كليد اصلى را براى گنجينه معماى جهان‌شناسى مهيا مى‌كند، زيرا اگر اكنون جهان در حال انبساط باشد لازم مى‌آيد كه زمانى در حال انقباض بسيار شديدى بوده است"! [3] تنها دانشمندان فوق نيستند كه به اين حقيقت اعتراف كرده‌اند، افراد ديگرى نيز اين معنى را در نوشته‌هاى خود آورده‌اند كه نقل كلمات آنها

[1]" مرزهاى نجوم" ترجمه" رضا اقصى" ص 338 تا 340.

[2] و [3] " آغاز و انجام جهان" صفحات 74- 77 (با تلخيص).