او و لشكرش را گرفتيم و در دريا پرتاب كرديم، در حالى كه مرتكب اعمالى شده بود كه درخور سرزنش و ملامت بود" (فَأَخَذْناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِي الْيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٌ‌) [1]" يم" به طورى كه از متون لغت و كتب حديث استفاده مى‌شود به معنى" دريا" است، و به رودخانه‌هاى عظيم همانند نيل نيز اطلاق مى‌شود [2] تعبير" نبذناهم" (آنها را افكنديم) اشاره به اين است كه فرعون با تمام قدرت و لشكريانش آن چنان در برابر اراده خداوند ضعيف بودند كه همچون يك موجود بى مقدار آنها را در وسط درياى نيل افكند.

و تعبير" هُوَ مُلِيمٌ‌" (او شايسته سرزنش است) اشاره به اين كه نه تنها مجازات الهى اين قوم را محو كرد، بلكه تاريخى كه از آنها باقى مانده نام ننگين و اعمال شرم‌آور آنها را حفظ كرده، و از ظلم و جنايت و كبر و غرور آنها پرده برداشته است به طورى كه همواره درخور سرزنش هستند.

" در سرگذشت قوم عاد نيز آيت و عبرتى است، در آن هنگام كه باد و طوفانى نازا و بى باران بر آنها فرستاديم" (وَ فِي عادٍ إِذْ أَرْسَلْنا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ‌).

[1]" مليم" اسم فاعل از باب" افعال" از ماده" لوم" به معنى سرزنش است، و در اين گونه موارد به معنى كسى است كه مرتكب كارى مى‌شود كه درخور ملامت است همانند" مغرب" به معنى كسى كه كارهاى عجيب و غريب انجام مى‌دهد.

[2] توضيح بيشتر در اين زمينه در جلد ششم صفحه 327 ذيل آيه 136 اعراف آمده است.