سرزنش بود.

41- همچنين در سرگذشت عاد نيز آيتى است در آن هنگام كه تندبادى بى باران بر آنها فرستاديم.

42- كه از هر چيزى مى‌گذشت آن را رها نمى‌كرد تا همچون استخوانهاى پوسيده كند! 43- و نيز در سرگذشت قوم ثمود عبرتى است در آن هنگام كه به آنها گفته شد مدتى كوتاه متمتع باشيد (و سپس منتظر عذاب).

44- آنها از فرمان پروردگارشان سر باز زدند، و صاعقه آنها را فرو گرفت در حالى كه (خيره خيره) نگاه مى‌كردند (بى آنكه قدرت بر دفاع داشته باشند).

45- آنها چنان بر زمين افتادند كه قدرت بر قيام نداشتند، و نتوانستند از كسى يارى طلبند! 46- همچنين قوم نوح را قبل از آنها هلاك كرديم، چرا كه قوم فاسقى بودند.

تفسير: اينهمه درس عبرت در تاريخ پيشينيان‌

قرآن در اين آيات در تعقيب داستان قوم لوط و عاقبت دردناكى كه بر اثر گناهان بسيار زشت و ننگين پيدا كردند اشاره به سرگذشت چند قوم ديگر از اقوام پيشين مى‌كند.

نخست مى‌فرمايد:" در موسى و تاريخ زندگى او نيز نشانه و درس عبرتى بود، در آن هنگام كه او را به سوى فرعون با دليل روشنى فرستاديم" (وَ فِي مُوسى‌ إِذْ أَرْسَلْناهُ إِلى‌ فِرْعَوْنَ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ‌).

" سلطان" چيزى است كه مايه تسلط گردد، و منظور در اينجا معجزه يا دليل و منطق نيرومند عقلى يا هر دو است كه" موسى" ع در برابر فرعون از آن استفاده كرد.

تعبير" سلطان مبين" در آيات مختلف قرآن بسيار به كار رفته، و غالبا به معنى دليل منطقى روشن و آشكار است.