خود پى بردند، و چشمان همه آنها نابينا شد، رها كرده و دنباله سخن را از سوى خداوند بازگو مى‌كند [1] مى‌فرمايد:" ما تمام مؤمنانى را كه در شهرهاى قوم لوط زندگى مى‌كردند قبل از نزول بلا خارج كرديم" (فَأَخْرَجْنا مَنْ كانَ فِيها مِنَ الْمُؤْمِنِينَ‌).

آرى ما هرگز خشك و تر را با هم نمى‌سوزانيم و عدالت ما اجازه نمى‌دهد مؤمن را گرفتار سرنوشت كافر كنيم، حتى اگر در ميان ميليونها نفر بى ايمان و مجرم، يك فرد با ايمان و پاك باشد نجاتش مى‌دهيم.

اين همان مطلبى است كه در سوره حجر آيه 59 و 60 به اين صورت آمده:

" إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنا إِنَّها لَمِنَ الْغابِرِينَ‌:

" مگر خاندان لوط كه همگى آنها را نجات خواهيم داد، بجز همسرش كه مقدر داشتيم در شهر بماند و هلاك شود"! و در سوره هود آيه 81 مى‌خوانيم: فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَ لا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِيبُها ما أَصابَهُمْ‌:" شب هنگام با خانواده‌ات‌

[1] اين نكته قابل توجه است كه در آيات سوره هود اين ماجرا نقل شده، اما تعبيرات به خوبى نشان مى‌دهد كه ملاقات اين رسولان با ابراهيم، قبل از مجازات قوم لوط بوده، در حالى كه در آيات مورد بحث تعبيراتى است كه نشان مى‌دهد اين ملاقات بعدا صورت گرفته است، راه حل اين مساله چنين است كه: تا آيه" مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ‌" گفته فرشتگان است، و اما سه آيه بعد از آن كه در بالا ذكر شد كلام خدا است و مخاطب آن پيامبر اسلام (ص) و مسلمانان مى‌باشند، و به عنوان واقعه‌اى كه در گذشته صورت گرفته سخن مى‌گويد: (دقت كنيد).