[سوره الذاريات (51): آيات 31 تا 37]

قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31) قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‌ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ (32) لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِينٍ (33) مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ (34) فَأَخْرَجْنا مَنْ كانَ فِيها مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (35)

فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (36) وَ تَرَكْنا فِيها آيَةً لِلَّذِينَ يَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِيمَ (37)

ترجمه:

31- (ابراهيم) گفت پس ماموريت شما چيست اى فرستادگان (خدا)؟

32- گفتند ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شده‌ايم.

33- تا بارانى از" سنگ- گل" بر آنها بفرستيم.

34- سنگهايى كه از ناحيه پروردگارت براى اسرافكاران نشان شده است! 35- ما تمام مؤمنانى را كه در آن شهرها (ى قوم لوط) زندگى مى‌كردند (قبل از نزول بلا) خارج كرديم.

36- و جز يك خانواده با ايمان در تمام آنها نيافتيم! 37- و در آن (شهرهاى بلاديده) نشانه‌اى روشن براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‌ترسند بجاى گذارديم.