حتى آفرينش جهان عظيمى همانند اين جهان با امر" كن" (موجود باش) براى او سهل و آسان است.

تعبير به" حكيم" و" عليم" اشاره به اين است كه نياز ندارد تو از سن پيرى و نازايى خودت يا كهنسال بودن همسرت خبر دهى، خدا همه اينها را مى‌داند و اگر تا كنون به شما فرزندى نداده و در اواخر عمر مرحمت مى‌كند آنهم حكمتى دارد.

جالب اينكه در آيه 73 سوره هود مى‌خوانيم كه فرشتگان به او گفتند:

أَ تَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ:

" آيا از فرمان خدا تعجب مى‌كنى؟ اين رحمت خدا و بركاتش بر خانواده شما است، كه او حميد و مجيد است".

تفاوت اين دو تعبير به خاطر آن است كه فرشتگان همه اين سخنها را به" ساره" گفتند، منتهى در سوره هود به بخشى اشاره شده، و در اينجا به بخش ديگر، در آنجا سخن از رحمت و بركات خدا است، و تناسب با حميد و مجيد دارد (كسى كه او را در مقابل نعمتهايش حمد و تمجيد مى‌كنند).

ولى در اينجا سخن از آگاهى خداوند نسبت به عدم آمادگى اين دو همسر براى آوردن فرزند، و نازايى زن از نظر اسباب ظاهرى است، و متناسب اين است كه گفته شود خدا از همه اينها آگاه مى‌باشد، و اگر سؤال شود چرا اين موهبت را در جوانى به آنها نداد؟ گفته مى‌شود: در اين امر حكمتى است چرا كه او حكيم است.

نكته: سخاوت پيامبران‌

بسيار مى‌شود كه بعضى از افراد خشك، سخاوت و بلندنظرى را با اسراف‌