هنگامى كه با" هارون الرشيد" به زيارت خانه خدا رفتم مشغول طواف بودم ناگهان ديدم كسى با صداى آهسته مرا صدا مى‌زند نگاه كردم ديدم همان مرد عرب است، لاغر شده، و رنگ صورتش زرد گشته است (پيدا بود كه عشقى آتشين بر او چيره گشته و او را بيقرار ساخته است) به من سلام كرد و خواهش نمود بار ديگر همان سوره" ذاريات" را براى او بخوانم، وقتى به همان آيه رسيدم فريادى كشيد و گفت ما وعده خداوند خود را به خوبى يافتيم، سپس افزود آيا بعد از اينهم آيه‌اى هست من آيه بعد را خواندم: فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌ‌ بار ديگر صيحه زد و گفت: يا سبحان اللَّه من ذا الذى اغضب الجليل حتى حلف يصدقوه بقوله حتى ألجئوه الى اليمين؟!:" براستى عجيب است، چه كسى خداوند جليل را به خشم آورده كه اين چنين سوگند ياد مى‌كند آيا سخن او را باور نكرده‌اند كه ناچار از سوگند شده"؟! اين جمله را سه بار تكرار كرد و بر زمين افتاد و مرغ روحش به آسمان پرواز كرد [1]

2- بهشت كجاست؟

چنان كه در تفسير آيات گفتيم بعضى جمله" وَ ما تُوعَدُونَ‌" را به معنى بهشت تفسير كرده‌اند، و گفته‌اند از اين آيه استفاده مى‌شود كه بهشت در آسمانها است، ولى اين سخن با آنچه در آيه 133 سوره آل عمران آمده است كه مى‌گويد" بهشت به وسعت آسمانها و زمين است" سازگار به نظر نمى‌رسد.

و چنان كه گفتيم اين تفسير براى جمله" ما توعدون" مسلم نيست، بلكه ممكن است اشاره به وعده رزق يا عذابهاى آسمانى باشد.

و اگر در آيه 15 سوره نجم آمده است كه" جنة الماوى" در آسمان در

[1]" تفسير كشاف" جلد 4 صفحه 400.