الحسين ع و امام باقر ع و امام صادق ع نقل شده است‌ [1] و به اين ترتيب تفسير آيه روشن است.

در اينكه ميان" سائل" و" محروم" چه تفاوتى است؟ جمعى گفته‌اند:

" سائل" كسى است كه از مردم تقاضاى كمك مى‌كند، ولى" محروم" شخص آبرومندى است كه براى معيشت خود نهايت تلاش و كوشش را به خرج مى‌دهد اما دستش به جايى نمى‌رسد و كسب و كار و زندگيش بهم پيچيده است و با اين حال خويشتن‌دارى كرده، از كسى تقاضاى كمك نمى‌كند.

اين همان كسى است كه از او تعبير به" محارف" مى‌شود، زيرا در تفسير محارف در كتب لغت و روايات اسلامى آمده است" او كسى است كه هر قدر تلاش مى‌كند درآمدى به دست نمى‌آورد گويى راههاى زندگى به روى او بسته شده است".

به هر حال اين تعبير اشاره به اين نكته است كه هرگز منتظر ننشينيد نيازمندان نزد شما آيند و تقاضاى كمك كنند، بر شما است كه جستجو كنيد و افراد آبرومند محروم را كه به گفته قرآن (بقره- 273) يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ‌:" افراد بيخبر آنها را از شدت خويشتن‌دارى غنى مى‌پندارند" پيدا كنيد، و به آنها كمك نموده، گره مشكلاتشان را بگشائيد و آبرويشان را حفظ نمائيد، و اين دستور مهمى است كه براى حفظ حيثيت مسلمانان محروم بسيار مهم است.

البته اين افراد را (به گفته قرآن در همان آيه بقره) مى‌توان از چهره‌هايشان شناخت‌ تَعْرِفُهُمْ بِسِيماهُمْ‌.

آرى گرچه خاموشند ولى در عمق چهره آنها نشانه‌هاى رنجهاى جانكاه‌

[1] همان مدرك.