نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 321
احسان و نيكوكارى كه در اينجا آمده معنى وسيعترى دارد كه هم اطاعت خدا را شامل
مىشود و هم انواع نيكيها به خلق خدا.
***
آيات بعد به توضيح چگونگى نيكوكار بودن آنها پرداخته، سه وصف را از ميان
اوصاف آنها بيان مىكند.
نخست اينكه:" آنها كمى از شبها را مىخوابيدند" (كانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ).
" يهجعون" از ماده" هجوع" به معنى خواب شبانه است.
بعضى گفتهاند منظور اين است كه آنها اكثر شب را بيدار بودند و كمى از شب را
مىخوابيدند، و به اصطلاح همواره شب زندهدار بودند.
ولى از آنجا كه اين حكم به صورت يك دستور عمومى براى پرهيزگاران و محسنين بعيد
به نظر مىرسد اين تفسير مناسب نيست، بلكه منظور اين است كه آنها كمتر اتفاق
مىافتاد تمام شب را بخوابند، و به تعبير ديگر" ليل" (شب) به صورت جنس و
عموم در نظر گرفته شده.
بنا بر اين همه شب بخشى را بيدار بودند و به عبادت و نماز شب مىپرداختند و
شبهايى را كه تماما در خواب باشند و عبادت شبانه از آنها به كلى فوت شود كم بوده
است.
اين تفسير در حديثى از امام صادق ع نيز نقل شده است [1] براى اين آيه تفسيرهاى ديگرى ذكر كردهاند كه
چون بعيد بود از بيان
[1] مرحوم" طبرى" در"
مجمع البيان" به اين حديث اشاره كرده است (جلد 9 صفحه 155) در تفسير صافى نيز
اين حديث از كافى به اين صورت نقل شده: كانوا اقل الليالى يفوتهم لا يقومون فيها
(تفسير صافى ذيل آيه مورد بحث).
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 321