تفسير: سوگند به طوفانها و ابرهاى باران‌زا!

بعد از سوره" و الصافات" اين دومين سوره‌اى است كه با سوگندهاى مكرر آغاز مى‌شود، سوگندهايى پر معنى و تفكر آفرين، سوگندهايى بيدار- كننده و آگاهى بخش.

بسيارى ديگر از سوره‌هاى قرآن كه به خواست خدا در بحثهاى آينده با آن رو به رو مى‌شويم چنين است، و جالب اينكه اين سوگندها غالبا مقدمه‌اى است براى بيان مساله معاد، جز در موارد معدودى كه با مساله توحيد و غير آن مربوط مى‌شود، و نيز جالب اينكه محتواى اين سوگندها ربط خاصى با محتواى رستاخيز دارد، و با ظرافت و زيبايى مخصوصى اين بحث مهم را از جوانب گوناگون تعقيب مى‌كند.

حقيقت اين است كه سوگندهاى قرآن كه تعداد آن زياد است يكى از چهره‌هاى اعجاز اين كتاب آسمانى و از زيباترين و درخشنده‌ترين فرازهاى آن است كه شرح هر كدام در جاى خود خواهد آمد.

در آغاز اين سوره خداوند به پنج موضوع مختلف سوگند ياد كرده است كه چهار مورد آن پشت سر هم و يك قسمت به صورت جداگانه آمده است.

نخست مى‌فرمايد:" سوگند به بادهايى كه ابرها را در آسمان به حركت در مى‌آورند و گرد و غبارها و بذر گياهان و نطفه‌هاى گلها را در روى زمين به هر سو مى‌پراكند" (وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً) [1]

[1]" ذاريات" جمع" ذارية" به معنى بادهايى است كه اشياء را به پرواز در مى‌آورد.