تفسير: با صيحه رستاخيز همه زنده مى‌شوند

اين آيات كه آخرين آيات سوره" ق" را تشكيل مى‌دهد همانند ساير آيات اين سوره تكيه بر مسئله معاد و رستاخيز دارد، و باز گوشه ديگرى از آن را مطرح مى‌كند، و آن مساله" نفخ صور" و" خروج مردگان از قبر" است.

مى‌فرمايد:" گوش فرا ده و منتظر روزى باش كه منادى از مكان نزديك ندا مى‌دهد" (وَ اسْتَمِعْ يَوْمَ يُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ‌).

مخاطب در" استمع" (گوش فرا ده) گرچه شخص پيامبر ص است ولى مسلما مقصود همه انسانها هستند.

و منظور از" گوش فرا دادن" يا انتظار كشيدن است، زيرا كسانى كه در انتظار حادثه‌اى به سر مى‌برند كه با صداى وحشتناكى شروع مى‌شود دائما گوش فرا مى‌دهند، و منتظرند. و يا منظور گوش فرا دادن به اين سخن الهى است، و معنى چنين مى‌شود:" اين سخن را بشنو كه پروردگارت در باره صيحه رستاخيز مى‌گويد" [1] اما اين منادى كيست؟ ممكن است ذات پاك خداوند باشد كه اين ندا را

[1] طبق تفسير اول" يوم" مفعول" استمع" مى‌باشد، و مطابق تفسير دوم مفعول" استمع" محذوف است، و در تقدير:" استمع حديث ربك" خواهد بود، و اما منصوب بودن" يوم" در اين صورت به فعلى است كه از" يَوْمُ الْخُرُوجِ‌" استفاده مى‌شود و در معنى چنين است" يخرجون يوم يناد المناد".