فقط در حضور جمع كه در تنهايى و خلوت نيز مرتكب گناهى نمى‌شوند.

اين خوف و خشيت سبب مى‌شود كه قلب آنها" منيب" باشد، دائما متوجه خدا گردد، و به طاعت او اقبال كند، و از هر گناه و لغزشى توبه نمايد، و اين حال را تا پايان عمر ادامه دهد و با همين حالت وارد عرصه محشر گردد.

سلامت از هر گونه بدى و ناراحتى و آفت و بلا و كيفر و عذاب، سلامت كامل از نظر جسم و جان.

سپس براى آرامش خاطر آنها اضافه مى‌كنند:" امروز، روز جاودانى است جاودانى نعمتها، و جاودانى بهشت با تمام مواهبش" (ذلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ).

و علاوه بر آن" نزد ما نعمتهاى ديگرى است" كه هرگز به فكر آنها نرسيده است تا تمنايش كنند" (وَ لَدَيْنا مَزِيدٌ).

تعبيرى از اين زنده‌تر و رساتر و دل‌انگيزتر تصور نمى‌شود، نخست مى‌گويد بهشتيان هر چه بخواهند (با وسعت معنى اين جمله) از انواع مواهب بدون استثناء، در اختيارشان قرار مى‌گيرد، و افزون بر اين نعمتها و مواهبى است كه‌