[سوره ق (50): آيات 31 تا 37]

وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ (31) هذا ما تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ (32) مَنْ خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ وَ جاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ (33) ادْخُلُوها بِسَلامٍ ذلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ (34) لَهُمْ ما يَشاؤُنَ فِيها وَ لَدَيْنا مَزِيدٌ (35)

وَ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشاً فَنَقَّبُوا فِي الْبِلادِ هَلْ مِنْ مَحِيصٍ (36) إِنَّ فِي ذلِكَ لَذِكْرى‌ لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهِيدٌ (37)

ترجمه:

31- (در آن روز) بهشت به پرهيزگاران نزديك مى‌شود، و فاصله‌اى از آنها ندارد! 32- اين چيزى است كه به شما وعده داده مى‌شود و براى كسانى است كه به سوى خدا باز مى‌گردند، و پيمانها و احكام او را حفظ مى‌كنند.

33- آن كس كه از خداوند رحمان در نهان بترسد، و با قلبى پر انابه در محضر او حاضر شود.