از بدن خارج مى‌شود احساس ناراحتى مى‌كند فرمود: لانه نمى عليها البدن:

" به خاطر اينكه با آن نمو كرده است"! [1] درست به اين مى‌ماند كه دندان فاسدى از دهان بيرون كشند، مسلما بعدا احساس آرامش مى‌كند، ولى لحظه جدايى دردناك است.

در بعضى از روايات اسلامى مى‌خوانيم: سه روز براى انسان وحشتناك است: روزى كه متولد مى‌شود و اين جهان ناآشنا را مى‌بيند، و روزى كه مى‌ميرد و عالم پس از مرگ را مشاهده مى‌كند، و روزى كه وارد عرصه محشر مى‌شود و احكامى مى‌بيند كه در دار دنيا نبود، لذا خداوند متعال در باره" يحيى بن زكريا" مى‌فرمايد:" وَ سَلامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا" و از زبان عيسى بن مريم ع نيز شبيه همين سخن را نقل مى‌كند، و اين دو پيامبر را مشمول عنايت خود در اين سه روز قرار مى‌دهد" [2] ولى مسلم است آنها كه علائق خاصى به اين دنيا دارند انتقالشان از آن بسيار سخت‌تر، و دل بريدن از آنچه مورد علاقه آنها است مشكلتر است، و نيز كسانى كه مرتكب گناهان بيشترى شده‌اند سكرات موت براى آنها شديدتر و دردناكتر است.

3- مرگ" حق" است‌

نه فقط در آيات مورد بحث،" سكرات موت" به عنوان" حق" معرفى‌

[1]" بحار" جلد 6 صفحه 158.

[2] همان مدرك (با كمى تلخيص) در باره يحيى (ع) در سوره مريم آيه 15 مى‌خوانيم‌ وَ سَلامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا و در باره حضرت مسيح (ع) در همان سوره آيه 33 مى‌خوانيم‌ وَ السَّلامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَ يَوْمَ أَمُوتُ وَ يَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا.