نفخه دوم و رستاخيز است.

" در آن روز هر انسانى (اعم از نيكوكار و بدكار) وارد عرصه محشر مى‌شود، در حالى كه همراه او سوق دهنده و گواهى است" (وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ).

" سائق" او را به سوى دادگاه عدل الهى مى‌راند، و" شهيد" بر اعمال او گواهى مى‌دهد.

درست همچون دادگاههاى اين جهان كه مامورى همراه شخص متهم است و شاهدى بر اعمال او، شهادت مى‌دهد.

بعضى احتمال داده‌اند كه" سائق"، آن كسى است كه نيكوكاران را به سوى بهشت" سوق" مى‌دهد و بدكاران را به سوى دوزخ، ولى با توجه به كلمه" شهيد" (شاهد و گواه) معنى اول يعنى سوق به دادگاه عدل الهى مناسبتر است.

در اينكه اين سوق دهنده و شاهد از فرشتگان است يا غير آنها؟ تفسيرهاى گوناگونى كرده‌اند.

بعضى گفته‌اند" سائق" فرشته نويسنده حسنات است، و شهيد فرشته نويسنده سيئات، و به اين ترتيب آنها فرشتگانى هستند كه در آيات گذشته اشاره شده.

از روايتى چنين استفاده مى‌شود كه" سائق"، فرشته، مرگ است و" شهيد" پيامبر اسلام ص اما اين روايت با توجه به لحن آيات، ضعيف به نظر مى‌رسد.

بعضى نيز گفته‌اند:" سائق" فرشته‌اى است كه هر انسانى را سوق مى‌دهد، و شهيد عمل انسان است.