[سوره ق (50): آيات 19 تا 22]

وَ جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذلِكَ ما كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ (19) وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ ذلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ (20) وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ (21) لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ (22)

ترجمه:

19- و سرانجام سكرات مرگ به حق فرا مى‌رسد (و به انسان گفته مى‌شود) اين همان چيزى است كه از آن مى‌گريختى! 20- و در صور دميده مى‌شود، آن روز، روز تحقق وعده وحشتناك است.

21- و هر انسانى وارد محشر مى‌گردد در حالى كه همراه او سوق دهنده و گواهى است.

22- (به او خطاب مى‌شود) تو از اين صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودى، و ما پرده را از چشم تو كنار زديم، و امروز چشمت كاملا تيز بين است!

تفسير: قيامت و چشمهاى تيز بين!

در اين آيات صحنه‌هاى ديگرى از مسائل مربوط به" معاد" منعكس است:

صحنه" مرگ"، صحنه" نفخ صور" و صحنه" حضور در محشر".

نخست مى‌فرمايد:" سرانجام سكرات مرگ به حق فرا مى‌رسد" (وَ جاءَتْ‌