نيست! 7- و زمين را گسترش داديم، و در آن كوه‌هاى عظيمى افكنديم، و از هر نوع گياه بهجت‌انگيز رويانديم.

8- تا وسيله بينايى و بيدارى براى هر بنده توبه كارى باشد.

9- و از آسمان آبى پر بركت فرستاديم و به وسيله آن باغها و دانه‌هايى را كه درو مى‌كنند رويانديم.

10- و نخلهاى بلند قامت كه ميوه‌هاى متراكم دارند.

11- همه اينها به منظور بخشيدن روزى به بندگان است، و به وسيله باران زمين مرده را زنده كرديم، آرى زنده شدن مردگان نيز همين گونه است.

تفسير: لحظه‌اى به آسمان بنگريد!

اين آيات هم چنان بحث" دلائل معاد" را دنبال مى‌كند، گاه از طريق" قدرت بى انتهاى حق" و گاه از" وجود صحنه‌هاى معاد در همين دنيا" كمك مى‌گيرد.

نخست توجه منكران را به آفرينش آسمانها جلب كرده، مى‌گويد:" آيا به آسمان در بالاى سرشان نگاه نكردند كه چگونه ما آن را بنا كرده‌ايم بى آنكه ستون و پايه‌اى داشته باشد؟! و چگونه آن را به وسيله ستارگان زينت بخشيده‌ايم در حالى كه هيچ شكاف و ناموزونى در آن وجود ندارد"؟! (أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّماءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْناها وَ زَيَّنَّاها وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ‌).

منظور از نگاه كردن در اينجا نگاهى توأم با انديشه و تفكر است كه انسان را به قدرت عظيم خالق اين آسمان پهناور و شگفتيهايش آشنا سازد كه هم عظمت خيره كننده‌اى دارد، و هم زيبائيهاى فراوان و هم استحكام و نظم و حساب.