شان نزول:

جمعى از مفسران گفته‌اند كه بعد از نزول آيات گذشته گروهى از اعراب خدمت پيامبر ص آمدند و سوگند ياد كردند كه در ادعاى ايمان صادقند، و ظاهر و باطن آنها يكى است، نخستين آيه مورد بحث نازل شد (و به آنها اخطار كرد كه نيازى به سوگند ندارد خدا درون و برون همه را مى‌داند) [1]

تفسير: منت نگذاريد كه مسلمان شده‌ايد!

در آيات گذشته نشانه‌هاى مؤمنان راستين بيان شده بود، و چنان كه در شان نزول ذكر شد جمعى از مدعيان اصرار داشتند كه حقيقت ايمان در قلب آنها مستقر است، قرآن به آنها و به تمام كسانى كه همانند آنها هستند اعلام مى‌كند كه نيازى به اصرار و سوگند نيست، در مساله" ايمان" و" كفر" سر و كار شما با خدايى است كه از همه چيز با خبر است، مخصوصا با لحنى عتاب آميز در نخستين آيه مورد بحث مى‌گويد:" به آنها بگو: آيا مى‌خواهيد خداوند را از ايمان خود با خبر سازيد، او تمام آنچه را در آسمانها و زمين است مى‌داند" (قُلْ أَ تُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِينِكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ‌).

و براى تاكيد بيشتر مى‌افزايد:" خداوند از همه چيز آگاه است" (وَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ‌).

تفسير نمونه ؛ ج‌22 ؛ ص215

ت مقدس او عين علم است، و علمش عين ذات او است، و به همين دليل علمش ازلى و ابدى است.

[1]" مجمع البيان"،" الميزان"،" روح البيان" و" تفسير قرطبى".