نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 197
به" آدم" و" حوا" است، بنا بر اين چون همه از ريشه واحدى
هستند معنى ندارد كه از نظر نسب و قبيله بر يكديگر افتخار كنند، و اگر خداوند براى
هر قبيله و طائفهاى ويژگيهايى آفريده براى حفظ نظم زندگى اجتماعى مردم است، چرا
كه اين تفاوتها سبب شناسايى است، و بدون شناسايى افراد، نظم در جامعه انسانى حكمفرما
نمىشود، چرا كه هر گاه همه يكسان و شبيه يكديگر و همانند بودند، هرج و مرج عظيمى
سراسر جامعه انسانى را فرا مىگرفت.
در اين كه ميان" شعوب" (جمع" شعب" بر وزن صعب) به
معنى" گروه عظيمى از مردم" و" قبائل" جمع" قبيله"
چه تفاوتى است؟ مفسران احتمالات مختلفى دادهاند؟
جمعى گفتهاند دايره شعوب گستردهتر از دايره قبائل است، همانطور كه"
شعب" امروز بر يك" ملت" اطلاق مىشود.
بعضى" شعوب" را اشاره به" طوائف عجم" و" قبائل"
را اشاره به" طوائف عرب" مىدانند:
و بالآخره بعضى ديگر" شعوب" را از نظر انتساب انسان به مناطق
جغرافيايى، و" قبائل" را ناظر به انتساب او به نژاد و خون شمردهاند.
ولى تفسير اول از همه مناسبتر به نظر مىرسد.
به هر حال قرآن مجيد بعد از آنكه بزرگترين مايه مباهات و مفاخره عصر جاهلى
يعنى نسب و قبيله را از كار مىاندازد، به سراغ معيار واقعى ارزشى رفته
مىافزايد:" گرامىترين شما نزد خداوند با تقواترين شما است" (إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ).
به اين ترتيب قلم سرخ بر تمام امتيازات ظاهرى و مادى كشيده، و اصالت و واقعيت
را به مساله تقوا و پرهيزكارى و خدا ترسى مىدهد، و مىگويد براى تقرب به خدا و
نزديكى به ساحت مقدس او هيچ امتيازى جز تقوا مؤثر نيست.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 22 صفحه : 197