تكيه كردند، تا خود را از هر گونه انتقادى مصون و محفوظ دارند و اين مطلبى است كه نه با حكم عقل مى‌سازد، و نه با تواريخ مسلم اسلامى، و شعرى است كه ما را در قافيه خود گرفتار خواهد كرد.

چه بهتر كه ما در عين احترام به صحابه رسول اللَّه ص و كسانى كه همواره در خط او بودند معيار قضاوت در باره آنها را اعمال و عقائدشان در طول زندگانيشان از آغاز تا انجام در نظر بگيريم، همان معيارى كه از قرآن استفاده كرده‌ايم و همان معيارى كه خود پيامبر ص يارانش را با آن مى‌سنجيد.

2- محبت متقابل اسلامى‌

در روايات اسلامى كه در تفسير آيه اخير آمده است تاكيد فراوانى روى اصل" رحماء بينهم" ديده مى‌شود.

از جمله در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم:

المسلم اخو المسلم، لا يظلمه، و لا يخذله، و لا يخوفه، و يحق على المسلم الاجتهاد فى التواصل، و التعاون على التعاطف، و المواساة لاهل الحاجة، و تعاطف بعضهم على بعض، حتى تكونوا كما امركم اللَّه عز و جل:

رحماء بينكم، متراحمين، مغتمين لما غاب عنكم من امرهم، على ما مضى عليه معشر الانصار على عهد رسول اللَّه (ص)

:" مسلمان برادر مسلمان است به او ستم نمى‌كند، تنهايش نمى‌گذارد، تهديدش نمى‌كند، و سزاوار است مسلمان در ارتباط و پيوند و تعاون و محبت و مواسات با نيازمندان كوشش كند، و نسبت به يكديگر مهربان باشند، تا مطابق گفته خداوند" رُحَماءُ بَيْنَهُمْ‌" نسبت به يكديگر با محبت رفتار كنيد، و حتى در غياب آنها نسبت به امورشان دلسوزى كنيد، آن گونه كه انصار در عصر رسول اللَّه بودند" [1]

[1]" اصول كافى" مطابق نقل نور الثقلين جلد 5 صفحه 77 (حديث 91).