و زحمتى هم براى ما ندارند"!

در آغاز مى‌فرمايد:" محمد فرستاده خدا است" (مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ‌).

خواه شب‌پره‌هايى همچون" سهيل بن عمرو" بپسندند يا نپسندند؟

و خود را از اين آفتاب عالمتاب پنهان كنند يا نكنند؟ خدا گواهى به رسالت او داده و همه آگاهان گواهى مى‌دهند.

سپس به توصيف يارانش پرداخته و اوصاف ظاهر و باطن و عواطف و افكار و اعمال آنها را طى پنج صفت چنين بيان مى‌كند:" كسانى كه با او هستند در برابر كفار شديد و محكم هستند" (وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ).

و در دومين وصف مى‌گويد:" اما در ميان خود رحيم و مهربانند" (رُحَماءُ بَيْنَهُمْ).

آرى آنها كانونى از عواطف و محبت نسبت به برادران و دوستان و همكيشانند، و آتشى سخت و سوزان، و سدى محكم و پولادين در مقابل دشمنان.

در حقيقت عواطف آنها در اين" مهر" و" قهر" خلاصه مى‌شود، اما نه جمع ميان اين دو در وجود آنها تضادى دارد، و نه قهر آنها در برابر دشمن و مهر آنها در برابر دوست سبب مى‌شود كه از جاده حق و عدالت قدمى بيرون نهند در سومين صفت كه از اعمال آنها سخن مى‌گويد مى‌افزايد:" پيوسته آنها را در حال ركوع و سجود مى‌بينى و همواره به عبادت خدا مشغولند"