نصيب مسلمانان شد [1] جمعى نيز آن را اشاره به مساله" فتح مكه" دانسته‌اند.

در حالى كه بعضى نيز آن را ناظر به" فتح خيبر" مى‌دانند.

و بعضى اشاره به پيروزى اسلام بر تمام دشمنان از طريق قدرت منطق و برترى دلائل و معجزات آشكار دانسته‌اند.

و بالآخره بعضى آن را اشاره به گشودن اسرار علوم براى پيامبر ص مى‌دانند.

ولى قرائن فراوانى در دست است كه مساله صلح حديبيه را ترجيح مى‌دهد، اما براى روشن شدن تفسير اين آيات بايد قبل از هر چيز فشرده‌اى از داستان حديبيه را در اينجا بياوريم كه به منزله شان نزول آن است.

داستان صلح حديبيه‌

در سال ششم هجرت ماه ذى القعده پيغمبر اكرم ص به قصد عمره به سوى مكه حركت كرده و همه مسلمانان را تشويق به شركت در اين سفر نمود، اما گروهى خوددارى كردند، ولى جمع كثيرى از مهاجران و انصار و اعراب باديه‌نشين در خدمتش عازم مكه شدند.

اين جمعيت كه در حدود يكهزار و چهارصد نفر بودند همگى لباس احرام بر تن داشتند و جز شمشير كه اسلحه مسافران محسوب مى‌شد هيچ سلاح جنگى‌

[1] اين تفسير را ابو الفتوح رازى، آلوسى در روح المعانى، علامه طباطبائى در الميزان، نويسنده فى ظلال در تفسير خود، و فيض كاشانى در صافى، برگزيده‌اند، در حالى كه در تفسير تبيان و كشاف، و فخر رازى، و بعضى ديگر تفسير دوم (فتح مكه) ترجيح داده شده، مرحوم طبرسى در مجمع البيان هر دو قول را با اقوال ديگر بر شمرده، ولى فتح مكه را اولين قول ذكر كرده كه نشانه ترجيح آن در نظر اوست.