كرده بخوان (تا ما را از اين درد و رنج برهاند) كه ما هدايت خواهيم يافت.

50- اما موقعى كه عذاب را از آنها بر طرف مى‌ساختيم پيمان خود را مى‌شكستند!

تفسير: فرعونيان مغرور و پيمان‌شكن‌

در اين آيات به گوشه‌اى از ماجراى پيغمبر خدا" موسى بن عمران" و برخورد او با" فرعون" اشاره شده، تا پاسخى باشد به گفتار بى‌اساس مشركان كه" اگر خدا مى‌خواست پيامبرى بفرستد چرا مردى را از ثروتمندان مكه و طائف براى اين ماموريت بزرگ انتخاب نكرد"؟

زيرا" فرعون" نيز همين ايراد را به موسى داشت، و منطق او عينا همين منطق بود، فرعون او را به خاطر لباس پشمينه‌اش و نداشتن زيورآلات طلا مورد ملامت و سرزنش قرار داد.

در آيه نخست مى‌فرمايد:" ما موسى را با آيات و نشانه‌هاى خود به سوى فرعون و اطرافيان و درباريان او فرستاديم" (وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى‌ بِآياتِنا إِلى‌ فِرْعَوْنَ وَ مَلَائِهِ‌).

" موسى به آنها گفت من فرستاده پروردگار جهانيانم" (فَقالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعالَمِينَ‌).

منظور از" آيات" معجزاتى است كه موسى در دست داشت، و حقانيت خود را به وسيله آن اثبات مى‌كرد كه مهمترين آنها معجزه" عصا" و" يد بيضا" بود.

و" ملاء" (بر وزن خلاء) چنان كه قبلا هم گفته‌ايم از ماده" ملا" (بر وزن خلع) به معنى گروهى است كه هدف مشتركى را تعقيب مى‌كنند و ظاهر آنها چشم پر كن است، اين كلمه در قرآن مجيد معمولا به اشراف و ثروتمندان يا درباريان گفته مى‌شود.

تكيه بر عنوان" رب العالمين" در حقيقت از قبيل بيان مدعا توأم با دليل‌