تاثيرش اين است كه پرده بر قلب و چشم و گوش انسان مى‌افتد، او را از خدا بيگانه مى‌كند، و شياطين را بر او مسلط مى‌سازد، و تا آنجا ادامه مى‌يابد كه گاهى راه بازگشت به روى او بسته مى‌شود، چرا كه شياطين و افكار شيطانى از هر سو او را احاطه مى‌كنند، و اين نتيجه عمل خود انسان است هر چند نسبت آن به خداوند نيز به عنوان" سبب الاسباب" بودن صحيح مى‌باشد، اين همان چيزى است كه در آيات ديگر قرآن به عنوان" تزيين شيطان" (فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ‌) (نحل- 63) يا ولايت شيطان" (فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ‌) (نحل- 63) تعبير شده است.

قابل توجه اينكه جمله" نقيض" با توجه به مفهوم لغوى آن هم دلالت بر استيلاء شياطين دارد، و هم قرين بودن آنها، در عين حال جمله" هو له قرين" بعد از آن آمده تا اين معنى را تاكيد كند كه شياطين از اينگونه افراد هرگز جدا نمى‌شوند! تعبير به" رحمان" اشاره لطيفى است به اينكه آنها چگونه از خدايى كه رحمت عامش همگان را فراگرفته روى‌گردان مى‌شوند، و از ياد او غافل مى‌گردند؟.

آيا چنين كسانى جز اين سرنوشتى مى‌توانند داشته باشند كه همنشين شياطين، و محكوم فرمان آنها گردند.

بعضى از مفسران احتمال داده‌اند كه" شياطين" در اينجا معنى وسيعى دارد كه حتى شياطين انس را شامل مى‌شود، و آن را اشاره به" رؤسا و سردمداران ضلالت" دانسته‌اند كه مستولى و مسلط بر غافلان از ياد خدا مى‌شوند و با آنها قرين هستند، و اين توسعه بعيد نيست.