وجود درها و تختهاى متعدد (با توجه به اينكه ابوابا و سررا نكره است و در اينجا براى اهميت آمده) خود دليل بر عظمت آن قصرها باشد، زيرا هرگز براى يك خانه محقر درهاى متعدد نمى‌گذارند، اين مخصوص قصرها و خانه‌هاى مجلل است، و همچنين وجود تختهاى بسيار.

سپس مى‌افزايد:" اما همه اينها متاع زندگى دنياى مادى است و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهيزگاران است" (وَ إِنْ كُلُّ ذلِكَ لَمَّا مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ‌).

" زخرف" در اصل به معنى هر گونه زينت و تجمل توأم با نقش و نگار است، و از آنجا كه يكى از مهمترين وسائل زينت طلا است به آنهم" زخرف" گفته شده است، و اينكه به سخنان بيهوده" مزخرف" مى‌گويند به خاطر زرق و برقى است كه به آن مى‌دهند.

كوتاه سخن اينكه اين سرمايه‌هاى مادى و اين وسائل تجملاتى دنيا به قدرى‌

[1] بعضى" زخرفا" را عطف بر" سقفا" دانسته، و اشاره به وسائل زينتى مستقلى مى‌دانند كه در اختيار اينگونه افراد گذارده مى‌شود، و بعضى عطف بر" من فضة" دانسته‌اند و در اصل" من زخرف" بوده، سپس منصوب به" نزع خافض" شده، در اين صورت مفهوم جمله چنين مى‌شود كه سقفها و درها و تختهاى خانه‌هاى آنها را بعضى از طلا و بعضى از نقره قرار مى‌داديم (دقت كنيد).