در نخستين آيه مى‌فرمايد:" اگر بهره‌مند شدن كفار از انواع مواهب مادى سبب نمى‌شد كه همه مردم تمايل به كفر پيدا كنند و امت واحد گمراهى گردند، ما براى كسانى كه به خداوند رحمن كافر مى‌شدند خانه‌هايى با سقفهايى از نقره قرار مى‌داديم" (وَ لَوْ لا أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً لَجَعَلْنا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ) [1] خانه‌هايى كه چندين طبقه داشته باشد،" و براى آنها پله‌ها و نردبانهاى جالبى قرار مى‌داديم كه از آن بالا روند" (وَ مَعارِجَ عَلَيْها يَظْهَرُونَ‌) [2] جمعى از مفسران گفته‌اند منظور پله‌هايى از نقره است، و عدم تكرار كلمه" فضة" (نقره) به خاطر وضوح آن است، ولى گويا آنها وجود پله‌ها را به تنهايى دليل بر اهميت خانه‌ها ندانسته‌اند در حالى كه چنين نيست، اصل وجود پله‌هاى فراوان دليل بر عظمت بنا و داشتن طبقات متعدد است.

" سقف" (بر وزن شتر) جمع" سقف" است و بعضى آن را جمع" سقيفه" به معنى مكان مسقف مى‌دانند ولى قول اول مشهورتر است.

ممكن است اين جمله اشاره به درها و تختهاى نقره باشد كه چون در آيه قبل در مورد سقفها آمده در اينجا از تكرار آن خوددارى شده، و نيز ممكن است‌

[1]" لبيوتهم" بدل اشتمال است از" لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمنِ‌" و تكرار لام به خاطر همين معنى است، يا به معنى" على" است، اى: على بيوتهم، ولى احتمال اول صحيحتر است.

[2]" معارج" جمع" معراج" به معنى وسيله‌اى است كه انسان براى صعود به طبقات بالاتر از آن استفاده مى‌كند.