" بلكه رحمت پروردگار تو از تمام آنچه گردآورى مى‌كنند (از مال و جاه و مقام) برتر و بهتر است" (وَ رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ‌).

بلكه تمام اين مقامها و ثروتها در برابر رحمت الهى و قرب پروردگار به اندازه بال مگسى وزن و قيمت ندارد.

تعبير به" ربك" كه در اين آيه دو بار تكرار شده اشاره لطيفى است به لطف خاص پروردگار در مورد پيغمبر گرامى اسلام ص و پوشاندن لباس نبوت و خاتميت بر قامت رساى او.

نكته: پاسخ به دو سؤال مهم‌

در اينجا سؤالهايى مطرح است كه غالبا به هنگام مطالعه آيه فوق به نظر مى‌رسد، و از سوى دشمنان اسلام نيز دستاويزى براى حمله به جهان بينى اسلامى شده است.

نخست اينكه چگونه قرآن استخدام و تسخير انسان را به وسيله انسان امضا كرده؟، آيا اين قابل قبول نظام طبقاتى اقتصادى (طبقه استثمار كننده و استثمار شونده) نيست.

از اين گذشته اگر ارزاق و معيشتها از سوى خدا تقسيم شده، و تفاوتها همه از ناحيه او است، پس تلاش و كوششهاى ما چه ثمرى مى‌تواند داشته باشد آيا اين به معنى خاموش شدن شعله‌هاى تلاش و جهاد براى زندگى نيست؟

پاسخ اين سؤالها با دقت در متن آيه روشن مى‌شود:

كسانى كه چنين ايرادى مى‌كنند تصورشان اين است كه مفهوم آيه چنين است كه گروه معينى از بشر گروه ديگرى را مسخر خود سازد، آنهم تسخير به معنى بهره‌كشى كردن ظالمانه، در حالى كه مطلب چنين نيست بلكه منظور استخدام‌