بنا بر اين منافات با تفسيرى كه در آغاز گفتيم ندارد (دقت كنيد) [1] اين نكته نيز قابل توجه است كه مفسران در تفسير" فى عقبه" احتمالات متعددى داده‌اند بعضى آن را به تمام" ذريه و دودمان ابراهيم" تا پايان جهان تفسير كرده‌اند، و بعضى آن را مخصوص به قوم ابراهيم و امت او دانسته‌اند، و بعضى به آل محمد ص تفسير كرده‌اند، اما ظاهر اين است كه مفهوم آن وسيع و گسترده است و تمام دودمانش را تا پايان جهان شامل مى‌شود، و تفسير به آل محمد ص از قبيل بيان مصداق روشن است.

در پاسخ مى‌گويد:" بلكه ما اين گروه (مشركان مكه) و پدران آنها را از مواهب دنيا بهره‌مند ساختيم تا حق و فرستاده آشكار الهى به سراغ آنان آمده" (بَلْ مَتَّعْتُ هؤُلاءِ وَ آباءَهُمْ حَتَّى جاءَهُمُ الْحَقُّ وَ رَسُولٌ مُبِينٌ‌).

ما تنها به حكم عقل به بطلان شرك و بت‌پرستى و حكم وجدانشان به توحيد قناعت نكرديم، و براى اتمام حجت آنها را مهلت داديم تا اين كتاب آسمانى كه سراسر حق است، و اين پيامبر بزرگ محمد ص براى هدايت آنان قيام كند.

به تعبير ديگر جمله" لعلهم يرجعون" در آيه گذشته نشان مى‌دهد كه هدف از تلاشهاى ابراهيم ع اين بود كه همه دودمان او به خط توحيد باز گردند، در حالى كه عرب مدعى بود از دودمان ابراهيم است و با اينحال بازنگشت،

[1] نويسنده نور الثقلين اين احاديث را در جلد 4 صفحه 596 و 597 نقل كرده است، و در تفسير برهان جلد 4 صفحه 138 و 139 نيز آمده است.