اگر ديگران از گناهان و معاصى خود استغفار مى‌كنند پيغمبر اكرم ص از آن لحظه‌اى كه از ياد خدا غافل مانده و يا كار خوبترى را رها كرده و به سراغ خوب رفته است.

اين نكته نيز قابل توجه است كه در اينجا خداوند براى مؤمنين و مؤمنات شفاعت كرده، و دستور استغفار به پيامبرش داده، تا آنها را مشمول رحمت خود كند، و از اينجا عمق مساله" شفاعت" در دنيا و آخرت، و همچنين مشروعيت و اهميت مساله" توسل" ظاهر مى‌شود.

و در ذيل آيه به عنوان بيان علت مى‌فرمايد:" خداوند محل حركت و قرارگاه شما را مى‌داند" (وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ‌ و مثويكم).

از ظاهر و آشكار و درون و برون و سر و نجواى شما با خبر است، و حتى از انديشه‌ها و نيات شما در حركات و سكونتان كاملا آگاهى دارد، به همين دليل بايد به سوى او برويد و از درگاه او طلب عفو كنيد.

" متقلب" به معنى جايگاه رفت و آمد و" مثوى" به معنى محل استقرار است‌ [1] ظاهر اين است كه اين دو كلمه مفهوم وسيعى دارد كه تمام حركات و سكون آدمى را چه در دنيا و چه در آخرت، چه در دوران جنينى و چه در قبور، را شامل مى‌شود، هر چند بسيارى از مفسران معانى محدودى براى آن نموده‌اند.

بعضى گفته‌اند منظور حركات انسان در روز و سكونت او در شب است.

بعضى ديگر گفته‌اند منظور مسير انسان در دنيا، و قرارگاه او در آخرت است.

[1] بنا بر اين" متقلب" اسم مفعول است كه در اينجا به معنى اسم مكان آمده، ولى جمعى آن را" مصدر ميمى" مى‌دانند، كه به معنى انتقال از حالى به حالى مى‌باشد. ولى معنى اول با توجه به قرينه مقابله با" مثوى" كه مسلما اسم مكان است مناسبتر است.