(فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جاءَ أَشْراطُها فَأَنَّى لَهُمْ إِذا جاءَتْهُمْ ذِكْراهُمْ‌).

آرى آنها آن موقعى كه بايد ايمان بياورند و مفيد است سرسختى و لجاجت به خرج مى‌دهند، و در برابر حق تسليم نمى‌شوند، بلكه به سخريه و استهزاء برمى‌خيزند، ولى آن زمان كه حوادث هولناك و آغاز قيامت جهان را به لرزه درمى‌آورد اينگونه افراد به وحشت مى‌افتند، و اظهار خضوع و ايمان مى‌كنند در حالى كه هيچ سودى به حالشان ندارد.

اين عبارت درست به اين مى‌ماند كه به ديگرى مى‌گوئيم آيا انتظار دارى هنگامى كه كار از كار گذشت و بيمارت مشرف بر مرگ شد طبيب و دارو بياورى؟! پس بيا پيش از آنكه فرصت از دست برود قدمى بردار، قدمى سودمند و مؤثر.

" اشراط" جمع" شرط" (بر وزن شرف) به معنى" علامت" است، بنا بر اين" اشراط الساعة" اشاره به نشانه‌هاى نزديك شدن قيامت است.

در اينكه منظور از نشانه‌هاى نزديك شدن رستاخيز در اينجا چيست؟ مفسران بحثهاى فراوانى دارند، و حتى رساله‌هاى مختصر و مفصلى در اين زمينه نگاشته شده.

اما بسيارى معتقدند منظور از" اشراط الساعة" در آيه مورد بحث قيام شخص پيامبر اسلام ص است، به شهادت حديثى كه از خود آن حضرت نقل شده كه فرمود:

بعثت انا و الساعة كهاتين و ضم السبابة و الوسطى‌

:" بعثت من و قيامت مانند اين دو است اشاره به دو انگشت مباركش كرد، انگشت اشاره و انگشت وسط كه در كنار يكديگرند" [1] و بعضى مساله" شق القمر" و پاره‌اى ديگر از حوادث عصر پيامبر ص را

[1]" مجمع البيان"،" تفسير قرطبى"،" تفسير فى ظلال"، و تفاسير ديگر ذيل آيات مورد بحث (با مختصر تفاوتى در تعبير).