و بت‌پرستى مبارزه كردند و جهانيان را به سوى توحيد دعوت نمودند، ولى كسى كه به اين كلمه استقرار بخشيد، و پرچم آن را همه جا برافراشت ابراهيم ع بت‌شكن بود.

او نه تنها در زمان خود كوشش فراوان براى تداوم خط توحيد نمود بلكه در دعاهاى خويش نيز از ساحت قدس پروردگار همين معنى را طلب كرد و عرضه داشت: وَ اجْنُبْنِي وَ بَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنامَ‌:" من و فرزندانم را از اينكه پرستش بتها كنيم دور دار" (ابراهيم- 35).

در اينجا تفسير ديگرى نيز وجود دارد، و آن اينكه ضمير در" جعل" به خداوند بازمى‌گردد، و مفهوم جمله چنين مى‌شود: خداوند كلمه توحيد را در دودمان ابراهيم باقى و برقرار ساخت.

ولى بازگشت ضمير به خود ابراهيم ع (تفسير اول) مناسبتر به نظر مى‌رسد، زيرا جمله‌هاى قبل، از ابراهيم و كارهاى او سخن مى‌گويد، و مناسب است كه اين هم جزء كارهاى ابراهيم باشد، به خصوص اينكه در آيات متعددى از قرآن روى اين معنى تكيه شده است كه ابراهيم اصرار داشت فرزندان و اعقابش بر آئين الهى باقى بمانند، چنان كه در سوره بقره آيه 131 و 132 مى‌خوانيم: إِذْ قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ وَ وَصَّى بِها إِبْراهِيمُ بَنِيهِ وَ يَعْقُوبُ يا بَنِيَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‌ لَكُمُ الدِّينَ فَلا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ‌:" به خاطر بياوريد هنگامى را كه پروردگار ابراهيم به او گفت: اسلام بياور و تسليم در برابر حق باش، او گفت: در برابر پروردگار جهانيان تسليمم، و ابراهيم فرزندان خود را به اين آئين توحيد وصيت كرد همچنين يعقوب و گفت: اى فرزندان من خداوند اين دين را براى شما برگزيده است، جز به آئين اسلام از دنيا نرويد".

و اگر تصور شود تعبير به" جعل" به معنى آفرينش و خلقت است و مخصوص خدا است تصور نادرستى است، چرا كه" جعل" بر اعمال انسانها و غير انسانها